|
Tercihler, eğilimler, istekler o kadar çok ki!... Arasından birini seçmek, biri olmak, birine yada birilerine benzemek, ya da kendin olmak.Kaç kişi başardı kendi olmayı, kendi gibi kalmayı başaran? Kaç kişi başardı, kendinden söz ettirmeyi...
Kendin olmak nasıl birşeydi, kendin gibi düşünmek ve
kalabalıklar
arasında kendin gibi kalmayı başarmak.Birilerine benzemeden, birilerini taklit etmeden, kendinden vazgeçmeden, kendin gibi kalmak.Birileri varsın a
sosyal
desin, birileri kalksın tuhaf desin, birileri kalksın çok esrarengiz desin, birileri de kalksın
sıradan
değil; çok farklı desin... Ama
değişmeden
, bukalemum gibi şekilden şekile girmeden kirpi ol, sincap ol, ne olursan ol ama kendin ol.
Kendin gibi kalmak,
sırdan
olmamak, sesinin tonundan bile seçiler olmak, tanınır olmak.
İnsanlar
arasında, kalplerde, beyinlerde bir iz bırakmak. İşte bence
insan
olmak belkide böyle birşey olsa gerek.
Hayatı sevmek; kendini sevmekle başlar. Kendini, kişiliğini, öz benliğini (hatasıyla-sevabıyla, doğrusuyla-yanlışıyla) kabul etmekle başlar. Kendini kabullenmeyi başarabiliyorsan, kendini her yönünye sevip;
güzellikleri
yaşatıp, çirkinlikleri törpüleyip sıyırıyorsan
hayatından
, başkalarına benzemen istemek, başkaları gibi olmak niye!
Başkalarının
başarısını
, başkalarının
duruşlarını
, başkalarından birşeyleri, kendine yakıştırmak, kendine mal etmek niye. Kendin olmak, kendi
güzelliğinle
, kendi farklılığınla
dünyaya
yeni bir
renk
katmak varken, bu benzerlik, bu taklit, bu yok oluş neden...Var olmak, doğaya, yer yüzüne yeni bir
renk
katmak varken; bu benzerlik, bu keşmekeşlik neden?
İnsan olmak,
insan
kalmak;
insancık
olmamak adına, kendin ol, kendin kal;
hayatı
yakalamanın
ilk
formülü
; KENDİN OLMAK... Kendi renginden
renk
katmak, kendi ışıltınla
etrafına
ışık
saçmak varken; başkalarının karanlığıyla örtünmek niye.
Hayat
önce KENDİN OLMAK VE SONRASINDA KENDİN GİBİ KALMAKLA BAŞLAR.Unutmayınki; taklitler sadece ve sadece aslını yaşatır; sizi ise bu
hayat
yolunda
siler, süpürür...
Mechul bir mezar gibi, mechul bir yabancı gibi vadalaşırsın
hayatla
.
Hayatı kıyısından, köşesinden yakalamayı isteyenlere; kendi rengi, tınısını, ışığını yansıtmak isteyenlere ithaf olunur.
|
