VATANDAŞ OYUNU
| 1.Say |
2.Say | 3.Say | 4.Say | 5.Say | 6.Say | 7.Say | 8.Say | 9.Say | 10.Say | 11.Say | 12.Say | 13.Say | 14.Say | 15.Say | 16.Say | 17.Say | 18.Say |
VATANDAŞ OYUNU
OYUNCULAR
ARİF - DOKTOR - HADEME - MEMUR MASKELİLER.
I. BöLÜM
(Işıklar söner. Ortada sadece çok hafif bir aydınlık kalır. MASKELİLER oyunda kullanılacak arkalıksız iskemleleri zıplaya zıplaya taşıyarak girerler. Çok renkli, hol ve pelerin gibi şeyler giymişler. Yüzlerinde yarım maskeler, gerek maskelerin ifadeleri gerek giyinişleri ile gerçek dışı bir halleri var. usul usul ve koşuşarak sahneyi düzenlerler; bu arada bir iki defa gruplaşıı; fısır fısır konuşurlar, dağılırlar. Kimi zaman ufak kahkahalar. Kahkahalar yavaş yavaş büyür. Birden ışık yanar. MASKELİLER irkilirler. Birbirlerine susmalarını ihtar ederler.)
— (Hafiften) Sus kardeşim, sus! Ş
— Sus yahu sus.
— (Sesler yükseliyor.) Şışt.
— Sus efendim sus. -Şışt!
68
-Şışt!
— Sus tıs tus.
— Sus susuz tuz.
— Kus kuskus.
— Sus pus.
— Pus pulus.
— Puslu tuz.
— Tuzlu muz.
— Uyuz.
— (Hep bir ağızdan) Suuuus! (Bu sefer seyircilere dönerler, onlara sus demeye başlarlar. Dolaşırlar. Yavaş yavaş bu bir şarkıya dönüşür ve dans etmeye başlarlar. Oynadıkları Çepikli.)
— Susalım susalım susalım. Bitsin artık curcuna.
Başlayalım oyuna. (Yavaş yavaş seslerini azaltarak çıkarlar).
ÜSTÜN (içeriye girer. Gülen bir yüzle, içten gelen bir sesle seyirciye) — Hoş geldiniz, sefalar getirdiniz. Bize can getirdiniz, hayat getirdiniz, hoş geldiniz. (MASKELİLER birden görünüverirler. Sert bir tonda ÜSTÜN´e "Sus" derler.) ÜSTÜN — Oyun yerimiz sizlerle var oldu. Sesinizle, rengi-nizle doldu: (Gene MASKELİLER´in müdahalesi. "Sıst!" ÜSTÜN rahatsız olur.)
ÜSTÜN - Efendim, Vatandaş Oyununun taklidini aldım. Şöyle usulüyle, üslubuyla sizlere seyrettireyim. Haydi oyun başlasın da gecemiz hoş geçsin. (MASKELİLER kaybolur. ÜSTÜN bir kenara çekilir.)
ARİF (Âdeta yuvarlanarak içeriye girer.) — O senin babandır, baban. (Bir adım atar. Tesadüfen o sırada karşısında da ÜSTÜN var. Bu sözler ona söyleniyor gibi olur.) Rezil. (Aynı oyun) Turşu beyinli. (Aynı oyun) Çöp kutusu kapağı suratlı herif. (ÜSTÜN boyuna irkiliyor. ARİF bir seyirciye) Babasıdır değil mi, babasıdır. Soyudur değil mi, soyudur. Sopudur değil mi sopudur. (ÜSTÜN´e) Bizi ne sandın sen, çöp kapağı kutusu suratlı herif. Babandır o, baban. (Adeta dans ederek. Neşeli sanki. Gülünç bir dans.) Babandır da babandır. Soyundur da sopundur. (Durur) O senin babandır çöp suratı kapaklı kutusu herif. Anladın mı, suratı kutusu kapaklı çöp. Daha ne? Nah sana. (ÜSTÜN´ün suratım karışlar.) Bu da babana. (Aynı oyun) Bu da soyuna sopuna. (ÜSTÜN´ün sabrı kalmaz. Bu sefer o ARİF´in suratını karışlar.)
ARİF (Birden aptallaşu; sakinleşir. İlk defa olarak ÜSTÜN´ün varlığını farkeder. Seyirciye) — Ne oluyor buna? (ÜSTÜN´e) Arkadaşım, sen kafayı biraz üşüttün mü?
metin ve textler / biyografiler / tiyatro siteleri / tiyatro sözlüğü / tiyatro tarihi / tiyatro türleri / tiyatro oyunları / tiyatrocular dönemi / türkiyede çocukluk ve gençlik tiyatrosu tarihi / tiyatronun kökeni / geleneksel türk tiyatrosu / italyada rönesans tiyatrosu / orta çağda tiyatro / roma tiyatrosu / 19 yy sanat akımları / alman halk tiyatrosu / alman tiyatrosu / antik yunan tiyatrosu / fransz tiyatrosu / osmanlı tiyatrosu / hacivat karagöz tarihi / tiyatro erken dönem / tiyatro orta dönem / günümüz tiyatrosu / metin ve textler -1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16
