SİMİTÇİ MERCAN
| 1.Say |
2.Say | 3.Say | 4.Say | 5.Say | 6.Say | 7.Say | 8.Say | 9.Say | 10.Say | 11.Say | 12.Say | 13.Say | 14.Say | 15.Say | 16.Say | 17.Say | 18.Say |
SİMİTÇİ MERCAN
Kişi
Simitçi Mercan - Zeynel - Sevinç - Leylâ
Haldun - Turgut - Yaşlı adam - Çocuklar
Dr. Mercan - Hemşire - Hasta bakıcı
1. Perde
(Olay bir sokakta geçmektedir. Beş çocuk sokakta koşmacaya benzer bir oyun oynamaktadırlar. Bu sırada başında bir simit tablası bulunan 10 yaşlarında bir zenci çocuk girer. Bu, Simitçi Mercan'dır.)
Simitçi Mercan— Simiiit! Taze gevrek simit. Simitçiiii...
Zeynel— Hey! Şuraya bakın çocuklar. Kömürlük bekçisi geldi yine.
Sevinç— Haydi yine kızdıralım şunu.
Leylâ— Yazık arkadaşlar bırakın çocuğu... Ne istiyorsunuz ondan.
Zeynel— Fena mı, eğleniriz biraz...
Haldun— Oyun oynuyoruz ya... Bize ne ondan.
Zeynel— Siz bana bırakın, bakın nasıl eğleneceğiz.
Simitçi Mercan— Simit. Taze simitler var! Simitçii!
Zeynel ve Sevinç— (ikisi birden) Gündüz Feneri... Gündüz Feneri... Yaksana lambanı be yüzünü görelim...
Leylâ— Bırakın çocuğu canım.
Zeynel— Şuna bak be... Kömürlük faresi gibi...
Sevinç— Belki de yamyamdır. Kim bilir ne kadar adam yemiştir.
Haldun— Bırakın zavallı çocuğu işine baksın.
Zeynel— (Mercan'a) Söylesene kaç adam yedin? Sana soruyor.
Simitçi Mercan— Bırakın arkadaşlar işime bakayım... Neden bana sataşıyorsunuz.
Zeynel— Nerden biz senin arkadaşın oluyormuşuz bakalım Gece Feneri?
Mercan— Bütün çocuklar arkadaştır. Hatta kardeştir.
Sevinç— Bak hele şuna... Nerdeyse akraba çıkacak hepimizle...
Turgut— Bana bak Sevinç arkadaş... Böyle yaparsanız bir daha sizinle oynamam.
Leylâ— Ben de...
Haldun— Ben de size katılıyorum. Bu yapılanları doğru bulmuyorum.
Sevinç—- Aaa! Şunlara bak. Hep Gündüz Feneri'nden yana oldular. Siz de mi yamyamsınız yoksa?
Turgut— Böyle konuşmayı sana yakıştıramadım Sevinç.
Sevinç— Peki, neden onu koruyorsunuz öyleyse...
Turgut— Çünkü o da bizim gibi bir insan da onun için...
Zeynel— İnsan mı?
Turgut— Ya ne sandın?
Zeynel— Dur, ben size onun insan olup olmadığını göstereyim.
(Zeynel, Simitçi Mercan'dan yana giderek) Dur bakalım Gece Feneri!
Simitçi Mercan— Benden ne istiyorsunuz?
Zeynel— (yakasına yapışarak) Dön de suratını görsün-j ler.
Simitçi Mercan— Bırak beni... Yoluma gideyim.
Zeynel— Çevir suratını diyorum sana!
Leylâ— Bırak çocukcağızı Zeynel!...
Zeynel— Çevir, çevir görsünler!...
Simitçi Mercan— Bırak... (Zeynel, Simitçi Mercan'ı kolundan tutar. Simitçi Mercan ondan kurtulmaya çalışırken başından tablası yuvarlanır. Simitlerle birlikte bir kitapla defter ve kalem yere düşer.)
Turgut— (Koşar Zeynel'i kolundan çeker.) Beğendin mi yaptığını?
Zeynel— O da yüzünü çevirseydi ya... (Leylâ ve Haldun dökülen simitleri toplayarak tablaya yerleştirmeye çalışırlar.)
Turgut— Neden çevirsin? Bir zorunluluğu mu var?
Mercan— (ağlayarak) Yüzüm karaysa bunda benim ne suçum var. Tanrı öyle istemiş, öyle olmuş.
Haldun— özür dileriz kardeşim. Çok üzüldük. Bak simitlerin hepsi yerli yerinde.
Mercan— Ama artık onlar bir işe yaramaz ki!
Turgut— Neden?
Mercan— Onlar yere düştü, kirlendi. Belki de mikrop kapmışlardır.
Turgut— Ama onların düştüğünü bizden başka bilen yok ki. Toplarken üzerindeki tozlan da silkeledik. Hiç belli değil döküldükleri...
Mercan— Olsun, yine de bir işe yaramaz benim için onlar.
Turgut— Anlayamadım doğrusu, neden yaramasın? :
Mercan— Ben bu simitleri çocuklara satıyorum. Hepsi iyi kalpli çocuklar. Başkasından simit almadan benden alıyorlar. Çok da seviyorlar beni. Biliyorum, yerdeki mikroplar bu simitlere bulaştı şimdi. Ya o çocuklara bir hastalık geçerse!...
metin ve textler / biyografiler / tiyatro siteleri / tiyatro sözlüğü / tiyatro tarihi / tiyatro türleri / tiyatro oyunları / tiyatrocular dönemi / türkiyede çocukluk ve gençlik tiyatrosu tarihi / tiyatronun kökeni / geleneksel türk tiyatrosu / italyada rönesans tiyatrosu / orta çağda tiyatro / roma tiyatrosu / 19 yy sanat akımları / alman halk tiyatrosu / alman tiyatrosu / antik yunan tiyatrosu / fransz tiyatrosu / osmanlı tiyatrosu / hacivat karagöz tarihi / tiyatro erken dönem / tiyatro orta dönem / günümüz tiyatrosu / metin ve textler -1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16
Kişi
Simitçi Mercan - Zeynel - Sevinç - Leylâ
Haldun - Turgut - Yaşlı adam - Çocuklar
Dr. Mercan - Hemşire - Hasta bakıcı
1. Perde
(Olay bir sokakta geçmektedir. Beş çocuk sokakta koşmacaya benzer bir oyun oynamaktadırlar. Bu sırada başında bir simit tablası bulunan 10 yaşlarında bir zenci çocuk girer. Bu, Simitçi Mercan'dır.)
Simitçi Mercan— Simiiit! Taze gevrek simit. Simitçiiii...
Zeynel— Hey! Şuraya bakın çocuklar. Kömürlük bekçisi geldi yine.
Sevinç— Haydi yine kızdıralım şunu.
Leylâ— Yazık arkadaşlar bırakın çocuğu... Ne istiyorsunuz ondan.
Zeynel— Fena mı, eğleniriz biraz...
Haldun— Oyun oynuyoruz ya... Bize ne ondan.
Zeynel— Siz bana bırakın, bakın nasıl eğleneceğiz.
Simitçi Mercan— Simit. Taze simitler var! Simitçii!
Zeynel ve Sevinç— (ikisi birden) Gündüz Feneri... Gündüz Feneri... Yaksana lambanı be yüzünü görelim...
Leylâ— Bırakın çocuğu canım.
Zeynel— Şuna bak be... Kömürlük faresi gibi...
Sevinç— Belki de yamyamdır. Kim bilir ne kadar adam yemiştir.
Haldun— Bırakın zavallı çocuğu işine baksın.
Zeynel— (Mercan'a) Söylesene kaç adam yedin? Sana soruyor.
Simitçi Mercan— Bırakın arkadaşlar işime bakayım... Neden bana sataşıyorsunuz.
Zeynel— Nerden biz senin arkadaşın oluyormuşuz bakalım Gece Feneri?
Mercan— Bütün çocuklar arkadaştır. Hatta kardeştir.
Sevinç— Bak hele şuna... Nerdeyse akraba çıkacak hepimizle...
Turgut— Bana bak Sevinç arkadaş... Böyle yaparsanız bir daha sizinle oynamam.
Leylâ— Ben de...
Haldun— Ben de size katılıyorum. Bu yapılanları doğru bulmuyorum.
Sevinç—- Aaa! Şunlara bak. Hep Gündüz Feneri'nden yana oldular. Siz de mi yamyamsınız yoksa?
Turgut— Böyle konuşmayı sana yakıştıramadım Sevinç.
Sevinç— Peki, neden onu koruyorsunuz öyleyse...
Turgut— Çünkü o da bizim gibi bir insan da onun için...
Zeynel— İnsan mı?
Turgut— Ya ne sandın?
Zeynel— Dur, ben size onun insan olup olmadığını göstereyim.
(Zeynel, Simitçi Mercan'dan yana giderek) Dur bakalım Gece Feneri!
Simitçi Mercan— Benden ne istiyorsunuz?
Zeynel— (yakasına yapışarak) Dön de suratını görsün-j ler.
Simitçi Mercan— Bırak beni... Yoluma gideyim.
Zeynel— Çevir suratını diyorum sana!
Leylâ— Bırak çocukcağızı Zeynel!...
Zeynel— Çevir, çevir görsünler!...
Simitçi Mercan— Bırak... (Zeynel, Simitçi Mercan'ı kolundan tutar. Simitçi Mercan ondan kurtulmaya çalışırken başından tablası yuvarlanır. Simitlerle birlikte bir kitapla defter ve kalem yere düşer.)
Turgut— (Koşar Zeynel'i kolundan çeker.) Beğendin mi yaptığını?
Zeynel— O da yüzünü çevirseydi ya... (Leylâ ve Haldun dökülen simitleri toplayarak tablaya yerleştirmeye çalışırlar.)
Turgut— Neden çevirsin? Bir zorunluluğu mu var?
Mercan— (ağlayarak) Yüzüm karaysa bunda benim ne suçum var. Tanrı öyle istemiş, öyle olmuş.
Haldun— özür dileriz kardeşim. Çok üzüldük. Bak simitlerin hepsi yerli yerinde.
Mercan— Ama artık onlar bir işe yaramaz ki!
Turgut— Neden?
Mercan— Onlar yere düştü, kirlendi. Belki de mikrop kapmışlardır.
Turgut— Ama onların düştüğünü bizden başka bilen yok ki. Toplarken üzerindeki tozlan da silkeledik. Hiç belli değil döküldükleri...
Mercan— Olsun, yine de bir işe yaramaz benim için onlar.
Turgut— Anlayamadım doğrusu, neden yaramasın? :
Mercan— Ben bu simitleri çocuklara satıyorum. Hepsi iyi kalpli çocuklar. Başkasından simit almadan benden alıyorlar. Çok da seviyorlar beni. Biliyorum, yerdeki mikroplar bu simitlere bulaştı şimdi. Ya o çocuklara bir hastalık geçerse!...
metin ve textler / biyografiler / tiyatro siteleri / tiyatro sözlüğü / tiyatro tarihi / tiyatro türleri / tiyatro oyunları / tiyatrocular dönemi / türkiyede çocukluk ve gençlik tiyatrosu tarihi / tiyatronun kökeni / geleneksel türk tiyatrosu / italyada rönesans tiyatrosu / orta çağda tiyatro / roma tiyatrosu / 19 yy sanat akımları / alman halk tiyatrosu / alman tiyatrosu / antik yunan tiyatrosu / fransz tiyatrosu / osmanlı tiyatrosu / hacivat karagöz tarihi / tiyatro erken dönem / tiyatro orta dönem / günümüz tiyatrosu / metin ve textler -1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16
