Pembe’nin Hikayesi
Pembe’nin Hikayesi
(Küçük Bir Namus’un Büyük Öyküsü)
Oyun
Yazan:
Mustafa Acar
(musar63@hotmail.com)
(Urfa’da yaşanmış trajik bir olay, kurgusal/mizahi öğeler katılarak sahne için yazılmıştır. İzinsiz iktibas edilemez.)
Kişiler:
Pembe
Güler / Pembe’nin Annesi
Gülsün
Gülsen
Pembe’nin Babası/1. Adam
Damat /Mehmet
Gülten
Damadın Babası/3. Adam
Damadın Annesi /Gülistan
2. Adam
4.Adam
5.Adam
6. Adam
Yaşlı Adam
1. Yardımcı
2. Yardımcı
1. Doktor (Erkek)
Doktorun Arkadaşı
2. Doktor (Bayan)
1. Entel
2. Entel
2 Çocuk
Murtaza hoca
Rüküş kadın
Genç kız
Genç erkek
2 Hemşire
1 Hasta
Üç erkek
Dekor:
Sahne üçe bölünmüştür:
1. Kısım: 1. Adamın evi.
2. Kısım : Sokak.
3. Kısım: 3. Adamın evi.
Her iki ev de basittir. Yer minderi, duvar halısı ve sedirden oluşur.
Sokak, fonda kalır. Sokağın önüne bir masa, beş iskemle ve iki nargile kurularak kahvehane oluşturulur.
Sahne 1
Müzik.
Pembe, loş bir ışık altında, bir sandalye üzerinde, başı önünde oturmuştur. Müzik alçaldığında ağır ağır konuşur.
Namuslarını kirletmişim
onüç yaşında!
Öyle söylediler.
Kocamı sevmiyormuşum!
Gözüm dışarda,
aklım başkasındaymış çünkü
Oysa koca nedir bilmedim ben
Gözüm de aklım gibi hep yerindeydi bildiğim...
Sevmekse kusurum, evet...
Çünkü ben sevmeyi yalnız annemde bildim
Elleri yumuşak, kolları sıcaktı çünkü
Gökyüzüne uzanırdım gözlerinde her gece
Çocuk gülüşlüydü yıldızlar bütün
Masallar toplardım sessizce aralarından
Ve renk renk çiçekler açardı bahçemde
Düşlerim habersizdi siyahtan, karanlıktan.
Üç gün üç gece bir şey vermediler bana onüç yaşımda
Aç kaldım
Uyumadım da!
Üç günün sonunda beni alıp ya bir tarlaya götüreceklermiş
-Öyle söylediler-
ya da...
Biten şeyler gördüm hayatımın başında
Biten şeyler...
ardarda ve kötü...
Ve herşey bitti, anladım,
Uçurtmalarda güneş.
Annemin dizlerinde pembe bir gül yaprağıydım
Masallarla savruldum.
Müzik yükselir. Işık kararır.
Sahne 2
Müzik.
Kahvehane. Beş arkadaş (1. Adam, 2. Adam, 3. Adam, 4. Adam ve 5. Adam) oturmuş nargile içmektedirler.
Bir süre sohbet.
Müzik indiğinde.
2. Adam: Yapma yav, demek dörde kadar yolu varmış hı?
3. Adam: Tabii canım; Aziz bey söylediydi geçende!
4. Adam: Şu, ‘Uyumaya Devam Partisi’ başkanı değil mi?
3. Adam: Evet! Adam hep hakikati konuşuyo! Bi dinle, gözlerinden yaşlar boşanıyo namussuzum!
2. Adam: E, biz niye bir’de karargah kurduk peki? Valla bilsem...
4. Adam: Niye biliyon mu; şu bir kısım medya var ya, insanın aklını çeliyo! Kavram kargaşası yaratıyo!
1. Adam: Yok kadınlar da insanmış da, kadın erkek eşitmiş de...
5. Adam: Dört karı almak demıkrasiye aykırıymış da...
3. Adam: Cart da curt da... Hep bu medya uyduruyo bunları işte!
4. Adam: Öyle bi beyin yıkıyolar ki, şöyle biraz kulak versek, töre, namus, töbe elden gidecek!
3. Adam: Ma’nen zayıf insanlar olacağız maazallah! Erkeklik neyin de kuş olup uçacak.
4. Adam: Karılar da elden gidecek! Bunlar, karıların, kızların da kafalarını karıştırıyorlar çünkü!
5. Adam: Doğru valla! Siz siz olun, bu zamanda karılarınıza mukayyet olun! Karısına kızına mukayyet olmayana kulak asma!
1. Adam: Yav ağa, öyle diyon emme bu zamanda o dediğin zor oluyor!
4. Adam: Zor mor; lakin olacak! Niye dersen, bu karı milletinin birazcık gözü açıldı mı, işimiz temelli sakata biner.
2. Adam: Ne yapmak lazım mesela?
4. Adam: Mesela evde televizyon mu seyredilecek, tamam, açarsın TRT 4’ü izlesinler sabaha kadar. Eve gazete mi alınacak, en iyisi Resmi Gazete... Ben öyle yapıyom! Neme lazım, zaten kuş kadar beyinleri var, onu da bu bir kısım medya yer, ayıkla ondan sonra pirincin taşını!
2. Adam: Valla doğru söylüyon! Yav ben bileydim, şimdiye dörtlemez miydim be! Ah kafa ah! Altı senelik evliyim, hala elde var bir karı! Olacak şey mi bu!
3. Adam: Hepimiz aynı durumdayız ağa! Allah bu bir kısım medyanın belasını versin!
2. Adam: Amin, amin!
3. Adam: Ağız birliği etmişler, töremizi, maneviyatımızı unutturacaklar bize!
1. Adam: Demek arada karıyı dere boyuna falan göndermesek, temelli yerde kalacağız!
5. Adam: Ne diyon be, erkek olduğumuzu unutacağız nerdeyse!
2. Adam: Dere boyu dedin de bak aklıma ne geldi: Geçen, yine karıyı gönderdim...
4. Adam: İtiraz etmedi değil mi?
2. Adam: O nasıl laf öyle ağa! Erkeklik daha ölmedi! İtiraz ederse başına geleceği iyi bilir; indirirsin suratına bir osmanlı tokadı; nakış nakış, öööyle gider!
4. Adam: Nereye?
2. Adam: Ya dereye, ya anasının evine!
3. Adam: Bitti.
2. Adam: Neyse, mevzuya gelelim; karıyı dereye gönderdim, ev boş;
3. Adam: Eeee?
2. Adam: Çağırdım benim yavukluyu...
5. Adam: Namussuzum de!
2. Adam: Namussuzum yav! Yalnız aramızda kalacak bak!
Hepsi: Ayıb ediyon!
