Nazlı Sevda
KONU: Cumhuriyet.
TEMA: Bağımsızlık, özgürlük, yurtseverlik ekseninde, Cumhuriyet’imizin kuruluş değerlerinin özgün yorumları amaçlanmaktadır.
HİKÂYE: Kurtuluş savaşı gazisi Mehmet Bey, Doğu Karadeniz de Hamurlu köyünde eşi Fatma hanımla birlikte yaşamıştır. İki oğul, dört torunları olmuştur. Oğulları farklı şehirlerde yaşamaktadırlar. Mehmet Bey 1980 darbesinden sonra vefat eder. İki oğlu babalarının mevlidi için köye gelmişlerdir.
OYUN İSMİ: Nazlı Sevda
KİŞİLER:
MEHMET- 1900 doğumlu, Kurtuluş savaşı gazisi
FATMA- 1905 doğumlu, Mehmet’in eşi
CEMAL- 1905 doğumlu, Mehmet’in kardeşi
NUR-U NİSA- 1908 doğumlu, Cemal’in eşi, Paşa kızı
KEMAL- 1931 doğumlu büyük oğul, Köy Enstitüsü mezunu
YAŞAR- 1935 doğumlu, küçük oğul
HABİB- 1905 doğumlu, köyün hocası
KEMALETTİN SAMİ- Mehmet’in Kurtuluş savaşında kumandanı
HASAN- Kemal’in Köy Enstitüsünden arkadaşı
ŞAHİN- Postacı
SIRRI – Onbaşı
HİLMİ- Teğmen
AYŞE- Öğrenci
MURTAZA- Köylü
MUHTAR
GAZİ ŞEVKİ
JANDARMA I
JANDARMA II
SÜLEYMAN
PERDE I
SAHNE I
(1980 darbe sonrası Doğu Karadeniz de bir orman köyü. Postacı, Mehmet beyin evinin kapısına gelir. İçeride hocanın kuran okuduğu duyulur.)
ŞAHİN- Fatma nene!
FATMA- (Kapının eşiğinde yöresel şivesi ile ) Buyur evladım.
ŞAHİN- Fatma nene başın sağ olsun. Allah çocuklarına ömür versin.
FATMA-Sağ olasın evladım. Dostlar sağ olsun. Takdiri ilahi. Hayırdır ne vardı?
ŞAHİN- Böyle acılı bir gününde kapını çaldım. Ama herhalde pek hayır değil.
FATMA- Olur mu yavrum işini yapıyorsun sen.
Hayırdır inşallah. Ver bakayım neyin nesiymiş bu mektup?
ŞAHİN- İki mektubun var Fatma nene. Biri mahkeme celbi. Diğerinde partinin mührü var zarfta.
FATMA(Mektupların birini okur)- Ben ne diyeyim şimdi.
Mehmet’im öleli kırk gün olmuş, partinin öldüğünden hala haberi yok anlaşılan. Mahkeme kâğıdından bir şey anlamadım sen bakar mısın evladım ne olduğuna?
ŞAHİN- Bakarım tabi Fatma nene.
FATMA- Cumhuriyet bayramını kutlayan bir kart yollamışlar Mehmet’ime.
Sen söyle Şahin. Ben ne diyeyim bu adamlara?
(Şahin başını öne eğer)
FATMA- Kemal, gel oğlum gel.
KEMAL(İçeriden seslenir)- Ne oldu ana?
FATMA(Ağlar)- Gel de bak şu mektuplara Kemal. Gör memleket ne hallere geldi.
KEMAL(Kemal’de kapının eşiğine gelir)- Şahin hoş geldin.
Ama hoş bir haberle gelmedin anlaşılan.
FATMA(Dizlerinin üstüne çömelir)-Gazi Mehmet’im öleli kırk gün geçmiş. Senin arkadaşın, o aklıevvel kaza reisi olacak adam babanın Cumhuriyet bayramını kutluyor. Sütü bozuk kepaze! Birde mahkemeden mektup gelmiş anlamadım neyin nesidir?
KEMAL- Ver bakayım ana şu mektuplara.
KEMAL(Mektupları okur. Öfkeyle)- Ana ben meydana iniyorum. Gününü görecek o deyyus. Siz devam edin mevlide. Ben gece dönerim.
YAŞAR(Yanlarına gelir)- Ana hayırdır. Ağabeyim nereye gidiyor sinirli sinirli?
FATMA- Meydana iniyorum dedi ve gitti oğlum.(Mektubu uzatır)
Bak evladım bak. Sende oku da gör başımıza geleni. Bu nasıl kindir?
YAŞAR(Mektupları okur)- Anacığım bana bir şey deme valla.
FATMA(Yazması ile gözyaşını siler)- Sen ne diyorsun Yaşar’ım?
YAŞAR- Babamla her zaman ters düştüm ben biliyorsun ana. Beni babamda, ağabeyimde sürekli eleştirip suçladılar siyasi görüşümle ilgili.
FATMA- Öyle deme, baban seni çok severdi Yaşar’ım.
YAŞAR- Koskoca babamın düştüğü duruma bak hele yazık ama.
İnsan bu kadar mı ilgisiz, alakasız olur böyle emektar parti üyesine karşı. Rahat durmamış birde tarla ile ilgili dava açmış üçkâğıtçı adam.
FATMA- Bunlar hep o Süleyman’ın başının altından çıkıyor. Kasıtlı yapmıştır.
YAŞAR- Babam hem kurtuluş savaşı gazisi, hem de partisine yıllarca emek vermiş bir üyesi. Çok acı çok. Babam bunu hiç hak etmedi ana hem de hiç. Mahkeme celbine ne demeli? Tarla ile ilgili dava içinde babamın ölmesini beklemiş akbaba. Ben de iniyorum meydana ana.
FATMA- Dur Yaşar, evladım. Dur hele bir.
Ağabeyin bakar çaresine. Sen içeri geç. Bak havada kararıyor hem.
Habib hocayı yolcu edeceksin daha.
YAŞAR- Gördün mü ana?
Her zaman olduğu gibi büyük oğlun asıl işi, küçük oğlunda sıradan işleri yapıyor. Hep de böyle oldu bu evde zaten.
FATMA- Yok Yaşarım olur mu hiç?
( Mevlit biter. İçeridekiler başsağlığı dileyerek dışarı çıkarlar)
YAŞAR- Babamın yaptığını sende yaptın. Neyse.(İçerideki hocaya seslenir)
Habib hocam gidelim mi hazırsan?
HABİB- Tamam Yaşar ben hazırım evladım, gidelim haydi hava kararmadan.
FATMA- Oğlum sakın ola ki Habib hocaya yolda mektuplardan ve mahkemeden bahsetmeyesin. Tamam mı?
YAŞAR- Niye ki ana?
